In de jaarrekening werd rekening en verantwoording gedaan van de totale inkomsten en uitgaven van de stad door de oude cameraars aan de nieuwe cameraars.

Voor de samenstelling van de jaarrekening werd teruggegrepen op de deeladministraties van de verschillende schepenen. In eerste instantie op de 'rekeningen' van de cameraars zelf. De daarin vermelde posten van inkomsten en uitgaven werden hetzij integraal, hetzij getotaliseerd in de jaarrekening opgenomen. Later staan die bekend als 'extraordinaris', buitengewone inkomsten en uitgaven. De inkomsten en uitgaven van de verschillende maandschepenen, zoals verwerkt in de 'maandrekeningen' werden verkort opgenomen in de jaarrekeningen en nadien nog eens integraal bijgevoegd als 'bewysinge'. Na 1491 verdween de opname van de maandrekening uit de jaarrekening en kregen de rekeningen wel een uiterst sober karakter.

In 1523 wist de gezworen meente het recht te verwerven om controle uit te oefenen op de jaarrekening, mede als gevolg van de slechte toestand van de stedelijke financiën in verband met de Gelderse oorlogen. Dit noopte de cameraars niet alleen tot een beter beheer, maar ook tot een betere boekhouding. Als gevolg daarvan werden de jaarrekeningen uitgebreider en sedert 1529 werden de jaarrekeningen afgehoord ten overstaan van de oude cameraars door de nieuwe cameraars namens de raad, door afgevaardigden uit elk der vier straten namens de gezworen meente en door twee personen uit de gilden. Vanaf 1531 vielen de vertegenwoordigers van de gilden af. In 1541 werd de rekening afgehoord door de schepen en raden en de gedeputeerden uit de gezworen meente, welk gebruik in zwang bleef tot de invoering van de nieuwe wetgeving in de Franse Tijd. Een uitzondering vormde de jaarrekening van 1572, toen 'uth sunderlinghe oirsaeck' die niet getekend werd, wat verband hield met de toen heersende politieke situatie in Zwolle.

In 1786 werd een algehele vernieuwing van de jaarrekening doorgevoerd op instigatie van Lucas Gijsbert Rouse. Voordien waren de rekeningen nauwelijks gegroepeerd rond bepaalde posten van inkomsten en uitgaven en sprak men van grossen als globale verdeling. Nu zouden de ontvangsten en uitgaven gegroepeerd worden onder hoofden van rekening, hoofdstuksgewijs, zodat een beter overzicht werd verkregen.